Uxas the Reborn – Drow Lunar Monk

Uxas the Reborn – Drow Ay Keşişi

İrinax Tarikatı ilk filizlerini verdiğinde, onu eski yolların bir sapması olarak gören ve İrinax’ı sahte bir tanrı ilan ederek Drow halkını yoldan çıkardığını savunan birçok kişi vardı. Şimdi onlardan geriye pek azı kaldı ve Uxas Vergos da onlardan biri. Tapınağı İrinax’a karşı sesini yükselttiğinde, sözde tapınak arazisinin kenarında gerçekleşen barışçıl bir İrinax vaazına saldırdıkları gerekçesiyle onlarca üyesi katledildi. Uxas, tüm bunlar yaşandığında yalnızca bir çocuktu; sokakta başıboş bir serseri olmaktansa daha iyi bir amaçla hizmet etsin diye tapınağın manastırına alınmış bir yetimdi. Fakat İrinaxilerin gözünde, vaaza saldıranlar kadar suçluydu. Zincirlerle bağlandı, bedeni ya da zihni çökene kadar sonsuz işkenceye mahkûm edildi.

Uxas, İrinaxilerin onu öldürmeden uygulayabileceği en ağır işkencelere maruz kalırken bir yüzyıldan fazla zaman geçti. Yeni İrinaxi cellâtları için bir eğitim aracı, kötü geçen bir günün ardından içini dökmek isteyen herkes için bir hedef haline geldi. Her zaman sadece izledi, gözlerini işkencecilerinin üzerine sabitleyerek, kıpırdamadan. Özellikle biri, onun delici bakışlarına tahammül edemedi ve ikinci karşılaşmalarında gözlerini oydu. On yıllar boyunca bu olay Uxas’ı kırdı. Sağlığı kötüleşti, yaşamı tükeniyor gibiydi. Ancak ölüm yaklaşırken içinde bir şey koptu: kin, garez, nefret. Asırlık sükûneti paramparça oldu ve yerini öfke aldı. Bu putperestlerin elinde bir köpek gibi ölmeyecekti. Onu neyin harekete geçirdiği – umutsuzluk mu, öfke mi – umurunda değildi. Zihni odaklanmaya başladı, görmeden görür oldu. Bedeni, her gün verilen o acımasız lapa yiyeceklerle bile kendini şekillendirdi, dönüşüme uğradı. Sonra irade gücüyle kendini özgür kılacak kadar güçlendi. Zincirlerini kırdı, onu tutan her celladın boynunu da öyle. Hapsedildiği zindanı tamamen boşalttı; ama içindeki her bir İrinaxi Drow’un yaşamını söndürmeden oradan ayrılmadı. Bir zamanlar onu bağlayan zincirler artık onun gözleri ve silahlarıydı; düşmanlarının boyunlarına ve uzuvlarına dolanıyor, onları kırıyor, parçalıyordu. İçinden akan enerji, ona insanüstü güç ve çeviklik kazandırıyordu.

Zindandan çıktıktan sonra günlerce yeraltında kaybolmuş halde dolaştı, ta ki iki Glanbeli Korucu onu bulana kadar. Onu en yakın karakollarına götürdüler ve orada Başrahibe Kadna kaderine karar verdi. Uxas’ın hikâyesini dinleyen Kadna, onun iradesinin çoğu kişiden daha güçlü olduğunu ve İrinaxilere olan nefretinin kendisininkinden bile yoğun olduğunu anladı. Ona bu nefreti eyleme dökmesi için bir fırsat sundu; tapınağının özel bir birliğinin parçası olarak tam destekle. Uxas bu teklifi sevinçle kabul etti ve o günden beri intikam hırsıyla birçok İrinaxi pisliğini daha katletti. O zamandan bu yana Glanbeli Tapınağı’nda kutsanmış bir rahip oldu, ayın lütfu altında keşişlik yaparken, bir yandan da her şeyini elinden alanlara karşı intikamını sürdürdü. Bir İrinaxi’nin kanını dökme fırsatını nadiren geri çevirir.